Jaskra

Jaskra jest grupą chorób powodujących postępujące i nieodwracalne uszkodzenie nerwu wzrokowego. Jaskra prowadzi do pogorszenia wzroku, a nawet do całkowitej utraty widzenia czyli ślepoty.

Co prowadzi do rozwoju jaskry?

Jedną z głównych przyczyn jaskry jest wysokie ciśnienie oka (tzw. ciśnienie wewnątrzgałkowe) spowodowane zwiększeniem ilości cieczy wodnistej, czyli naturalnego płynu wytwarzanego przez oko. Wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego jest spowodowane blokowaniem odpływu cieczy wodnistej z oka, w następstwie czego dochodzi do uszkodzenia nerwu wzrokowego.

Kto jest zagrożony rozwojem jaskry?

Grupę najwyższego ryzyka rozwoju jaskry stanowią osoby po 40. roku życia, z nadciśnieniem tętniczym, z znaczną wadą wzroku (krótkowzroczność, dalekowzroczność) oraz dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku jaskry (chorujący na jaskrę rodzice, rodzeństwo).

Jakie są objawy jaskry?

Niestety w większości wypadków jaskra rozwija się bezobjawowo, aż do momentu pojawienia się zaburzeń widzenia związanych ze znacznym uszkodzeniem jaskrowym nerwu wzrokowego. Wśród objawów jaskry mogą pojawić się: światłowstręt, łzawienie, bóle głowy, widzenie tęczowych kół przy patrzeniu na źródło światła, zamglone widzenie.

Czy jaskrę można leczyć?

Obecnie jaskrę możemy leczyć farmakologicznie, laserowo i chirurgicznie.

Podstawowym rodzajem leczenia są krople oczne obniżające ciśnienie wewnątrzgałkowe. U większości pacjentów nie powodują skutków niepożądanych, czasem występuje pieczenie i zaczerwienie oczu.

Najczęstszą metodą laseroterapii jest trabekuloplastyka laserowa. Lekarz przy pomocy lasera poszerza otworki beleczkowania, co ułatwia odpływ cieczy wodnistej z oka. Zabieg jest mało inwazyjny.

Leczenie chirurgiczne podejmuje się, gdy farmakoterapia i laseroterapia są niewystarczające. Trabekulektomia jest najpopularniejszą operacją przeciwjaskrową.